«Τα βουνά μάς διδάσκουν την υπομονή. Κανένα βουνό, ούτε και το Έβερεστ, δεν αξίζει για να πεθάνεις κι εκείνη τη νύχτα είχα ήδη βιώσει το θάνατο γύρω μου στη “ζώνη θανάτου”».
«Δεν μπορούσα να αποδεχτώ το θάνατο σε τέτοια απομόνωση. Κοιτάξαμε ψηλά ευχαριστήσαμε το Έβερεστ που μας επέτρεψε να φτάσουμε τόσο ψηλά».
Αποσπασματικά απομονώσαμε κάποιες σκέψεις που αποτύπωσε στο ημερολόγιό της η Κική Τσακαλδήμη και μας κέντρισαν το ενδιαφέρον να την πλησιάσουμε, να μιλήσουμε για βουνά και κυρίως για το Έβερεστ.
Πληροφορίες για την εμπειρία που είχε τον Μάιο του 2017, επιχειρώντας να γίνει η πρώτη Ελληνίδα που θα έφτανε στην κορυφή του κόσμου, στην υψηλότερη κορυφή του Ιμαλαΐων, στα 8.848μ., αντλείς από το «Higher Than Everest» («Υψηλότερα από το Έβερεστ»).
Εκεί όπου διαβάζοντας το project και τα blog από τη δίμηνη επιχείρηση στο Εβερεστ, ο νους σου ταξιδεύει.
«Τα όνειρα να γίνονται στόχοι»
Η κουβέντα μας έγινε προ μερικών ημερών, ανήμερα των 42ων γενεθλίων της, με την Κική Τσακαλδήμη να ζει στην πόλη που γεννήθηκε, την Αλεξανδρούπολη.
Κι αν τελικά ο στόχος απείχε μόλις 600μ., καθώς έφθασε στα 8.250μ., δεν έχει καμία σημασία.
Η ζωή της άλλαξε αίφνης το 2014, όταν στο TEDx Thessaloniki άκουσε μια ομιλία του Ινδού, Σατιαμπράτα Νταμ για τα βουνά με θέμα: «Πώς να πιστεύεις στο πάθος σου και να αντιμετωπίζεις τους φόβους σου».
Ο Σάτια, παράτησε το ινδικό πολεμικό ναυτικό το 2012, για να αφοσιωθεί στην ορειβασία, έχοντας εμπειρία 35 περίπου ετών και το προνόμιο να είναι ο μόνος που έχει οδηγήσει με επιτυχία αποστολές στο Εβερεστ, στο Βόρειο και στο Νότιο Πόλο.
«Η ομιλία του άλλαξε τη ζωή μου, μέχρι τότε πίστευα πως τα όνειρα είναι για να μένουν όνειρα. Το “κλειδί” είναι να τα μετατρέπεις σε στόχους. Εγώ μέχρι τότε ασχολιόμουν με τον αθλητισμό, κυρίως με το τάε κβο ντο. Τα λόγια του με έκαναν να πιστέψω πως μπορώ να κυνηγώ τα όνειρά μου, τότε ήταν που αποφάσισα πως θα δοκίμαζα να ανέβω στο Έβερεστ. Ο Σάτια έγινε ο δάσκαλός μου, ο προπονητής μου, ο οδηγός μου σε όλες τις ορειβατικές αποστολές που έχω κάνει μέχρι σήμερα» λέει η Κική Τσακαλδήμη.
Απαραίτητη για την ανάβαση στο Έβερεστ και οι Σέρπας. «Είναι μια φυλή μικρόσωμων ανθρώπων του Νεπάλ, που όμως έχουν τη δύναμη γίγαντα. Ζώντας σε τέτοια ύψη ο οργανισμός τους έχει περισσότερε ερυθρά αιμοσφαίρια από εμάς, είναι αυτοί που μεταξύ άλλων αναλαμβάνουν καθήκοντα να μεταφέρουν και τον εξοπλισμό των ορειβατών» εξηγεί η καλεσμένη μας.
«Θα πουλούσα και το σπίτι μου…»
Αν και δεν υπήρχε το παραμικρό υπόβαθρο, σε συνεργασία με τον Σάτια στήθηκε ένα σχέδιο προετοιμασίας, που έφθασε σε ορειβασία από τα βουνά του Εβρου και της Βουλγαρίας, στον Καύκασο, επιχειρήσεις στους παγετώνες του αρκτικού κύκλου στη Νορβηγία, αλλά και αναβάσεις σε όρη άνω των 6.300μ. στο Εκουαδόρ.
Όμως το εγχείρημα που θα κορυφωνόταν τον Απρίλιο και τον Μάιο του 2017, απαιτούσε πολλά χρήματα.
«Το συνολικό ποσό ήταν εξαψήφιος αριθμός. Εκείνη την εποχή αντιμετώπισα και δυσπιστία από τον ορειβατικό κόσμο. Δεν έβλεπαν με καλό μάτι πως μια γυναίκα θα επιχειρούσε να ανέβει στο Έβερεστ.
Τελικά τη λύση μού την έδωσε ο ιδιοκτήτης της Ζυθοποιία Μακεδονίας Θράκης, ο Δημήτρης Πολιτόπουλος.
Ηταν ο άνθρωπος που από την πρώτη στιγμή είδε τη φλόγα στα μάτια μου και πίστεψε στο πρότζεκτ που του παρουσίασα.
Ακόμα και λίγες ημέρες πριν ταξιδέψω στο Νεπάλ χρειάστηκε να ψάχνω για χρήματα.
Όμως ήμουν αποφασισμένη να πάω, θα πουλούσα και το σπίτι μου, είχα τη στήριξη του συζύγου μου» θυμάται η Κική Τσακαλδήμη.
«Ένα μέτρο ανά 5 λεπτά στη “ζώνη θανάτου”»
O… δρόμος ορειβασίας μέχρι την υψηλότερη κορυφή, περιλαμβάνει και τις περιβόητες προωθημένες κατασκηνώσεις, Everest Base Camp ή βάση κατασκήνωσης.
Για το Νεπάλ η αρχή είναι από το Everest Base Camp στα 5.364μ,, κι ακολουθούν η βάση κατασκήνωσης 1 στα 6.100μ., και άλλες τρεις στα 6.300μ., στα 7.300μ. και η κατασκήνωση 4 στα 7.900μ.
Από εκείνο το σημείο μπαίνεις στην τελική ευθεία, στην τελευταία ανάβαση, για την κατάκτηση της κορυφής.
Στη λεγόμενη «ζώνη θανάτου», που στοιχειώνεται από πολλά δυστυχήματα, όπως τον Μάιο του 1996, όταν 8 ορειβάτες έχασαν τη ζωή του εξ αιτίας μιας χιονοθύελλας.
«Εκεί χρειάζεται να ξεπεράσεις τα όριά σου. Πριν από το ταξίδι στο Νεπάλ έβαλα πέντε κιλά, επέστρεψα με δύο λιγότερα από το κανονικό μου βάρος, μόνο για την ημέρα ανάβασης στην τελευταία κορυφή ο οργανισμός μου κατανάλωσε κοντά στις 25.000 θερμίδες. Για τα τελευταία 600μ, χρειάζεσαι έξι περίπου ώρες, κάνεις ένα μέτρο ανά πέντε λεπτά.
Προσπαθείς να κινηθείς σε μια ατμόσφαιρα με ελάχιστο οξυγόνο, με θερμοκρασία στους -60β. C και ανέμους στα 110 χλμ. ανά ώρα.
Είναι τόσο πολλή κούραση συσσωρευμένη στο σώμα σου, που πρέπει να είσαι απόλυτα συγκεντρωμένος και προσεκτικός στην παραμικρή κίνηση.
Είναι τα νεκρά σώματα που βλέπεις στην απόκρημνη πλαγιά, ορειβατών που δεν σεβάστηκαν το βουνό και το πλήρωσαν με τη ζωή τους.
Φανταστείτε, για να οργανωθεί μια αποστολή περισυλλογής των σορών χρειάζονται γύρω στα 40.000 ευρώ, αλλά πέρα από αυτό, είναι τόσος υψηλός ο κίνδυνος που ούτε οι Σέρπας δεν δέχονται καν να επιχειρήσουν.
Ο θάνατος βρίσκεται γύρω σου, όμως μένεις απόλυτα συγκεντρωμένος, πειθαρχώντας σε κάθε εντολή του οδηγού σου» θυμάται η Κική Τσακαλδήμη.
«Ένιωσα παντοδύναμη»
Κάπως έτσι με ένα νεύμα του ώμου ο Σάτια τα ξημερώματα της 23ης Μάη 2017 και στα 8.250μ., έδωσε εντολή στην Ελληνίδα ορειβάτισσα πως θα ήταν σοφότερο να επιστρέψουν πίσω και να μη βάλουν σε μεγαλύτερο κίνδυνο τη ζωή τους.
«Δεν υπήρχε άλλη επιλογή. Ναι, για 600μ. δεν μπόρεσα να φθάσω μέχρι το τέλος, όμως ορειβατικά ένιωσα και νιώθω πλήρης.
Όταν επέστρεψα πίσω ένιωθα παντοδύναμη, αλλά διατηρώντας μέσα μου την ταπεινότητα. Γύρισα με την αίσθηση πως αφού πέτυχα να φθάσω μέχρι εκεί, τίποτα δεν μπορεί να με λυγίσει» σημειώνει η Κική Τσακαλδήμη, αποτελώντας πηγή έμπνευσης για τρεις άλλες Ελληνίδες ορειβάτισσες, τις Βανέσα Αρχοντίδου, Χριστίνα Φλαμπούρη και Αλίκη Αναστασοπούλου, να πατήσουν στις 20 Μάη του 2019 στα 8.848μ.
Όμως τα όνειρα δεν σταματούν. Τον Οκτώβριο του 2018 η Κική Τσακαλδήμη, στηρίζοντας και το «Χαμόγελο του Παιδιού» ανέβηκε στην κορυφή του όρους Κιλιμάντζαρο στην Τανζανία και φέτος προλαβαίνοντας τον κορονοϊό, έγινε η πρώτη Ελληνίδα ορειβάτης που πάτησε στην κορυφή του Όχος ντελ Σαλάδο (6.893μ.) των Άνδεων στη Χιλή, όπου υπάρχει και το υψηλότερο ηφαίστειο στη γη.
Πίσω στην Αλεξανδρούπολη, οι δράσεις συνεχίζονται λιγότερο με ορειβασία, αλλά με περισσότερη πεζοπορία μέσα από τον σύλλογο «Δρομέας» Θράκης, βλέποντας να υπάρχει μεγάλη ανταπόκριση και τον κόσμο να ζητά μια ανάσα από τα προβλήματα.
Οσο για τα όνειρα τα μεγάλα αυτά παραμένουν ζωντανά, το έχει γράψει άλλωστε: «Αν μπορώ εγώ να ανέβω στο Έβερεστ, τότε ο καθένας μπορεί να πετύχει οτιδήποτε. Και εγώ θα ανέβω στο Έβερεστ σίγουρα!».
